దీనికి మునుపటి కథ శరద్కాలం ఇక్కడ చదవండి
పొగమంచు... తెల్లవారుతోంది...
తెల్లని దుప్పటి కప్పినట్టు మసక ఆకాశం నుంచి పరుచుకుని ఉంది. నింగిలో తూర్పు దిక్కున అరుణ వర్ణం మంచుని ఛేదించే ప్రయత్నం చేస్తోంది.
రెక్కలు విప్పిన తన శరీరానికి చలి తగలగానే వణికిపోయి తిరిగి తన గూట్లో దూరాడు ఖగుడు. ఒంటి కాలు మీద కాలువలో నించున్న బకుళ తన తలని ఎడమ రెక్కలో దాచి తెల్లారిన విషయం కూడా తెలియక నిద్రపోతోంది. తార కాస్త కళ్ళు తెరిచి చూసి ఇంకా పొద్దుపొడవలేదని నిర్ణయించుకుని తన డిప్పలో గుర్రుపెట్టేసింది.
ఖగుడు మాత్రం నిద్రపట్టక తన గూట్లోంచి బయటకి చూడగా, చింత చెట్టు చుట్టూ పాకిన సన్నని తీగని మొదటి సారిగా గమనించాడు.
"ఇది భలే విచిత్రంగా ఉందే!" అని ఆశ్చర్యపోయి, మంచు బిందువులతో మెరుస్తున్న లేత పచ్చని లతని చూస్తూ ముగ్ధుడయ్యాడు.
అలా దీక్షగా చూస్తూండగా ఆ ఆకుల వెనుక గుండ్రటి పళ్ళతో గుత్తి ఒకటి కనిపించింది. ఎవరో నేర్పుగా అమర్చినట్టుగా ఉన్న ఆ గుత్తి ముచ్చటగా తోచింది. ఆత్రం ఆపుకోలేక దాన్ని కొరికి నోట పట్టుకుని అమాంతం కిందికి ఎగిరి తారని నిద్రలేపాడు.
ఆవులిస్తూ నిద్రలేచిన తార ఖగుడ్ని చూసి నిస్సత్తువగా నవ్వింది.
"తారా! ఇది చూడు, ఈ పళ్ళు ఏంటో తెలుసా నీకు? భలే నోరూరిస్తున్నాయే!" అని చలాకీగా అడిగాడు ఖగుడు.
ఇంకా నిద్రమత్తు వదలని తార కళ్ళు, మెరుసిపోతున్న ఆ పళ్ళని చూసి విచ్చుకున్నాయి.
విప్పారిన కళ్ళతో నవ్వుతూ ఇలా అంది, "చాలా చమత్కారంగా ఉన్నాయే ఇవి! ఎప్పుడో రుచి చూసిన గుర్తు, భలే తియ్యగా ఉంటాయనుకుంటా?"
అని ఆలోచనలో పడి, "ఇది అదో కాదో మరి... చాలా కాలం అయ్యిందిగా!" అనింది తార.
ఈ సంభాషణ అంతా దూరం నుంచి వింటున్న ఎల్క వేగంగా వీళ్ళ దగ్గరికి వచ్చి ఆ పళ్ళ గుత్తి ని చూసి, "అమ్మో! ఇవా! ఎహ్...ఎహ్..." అంటూ ఒకసారి గుటక మింగి, ఊపిరి ఆగిపోయి తిరిగి వచ్చినట్టు చేసి, పరుగున తన కలుగులోకి వెళ్ళిపోయింది.
ఎల్క మాటలకి తార ఇంకా ఖగుడు దడుచుకుని ఆ పళ్ళ నుంచి ఒక్క అడుగు వెనక్కి వేసారు. ఆ పళ్ళని తినాలో లేదో అని వాదనలో పడ్డారు. ఇంతలో విస్తృతంగా కమ్మిన మంచంతా కరిగిపోయి పూర్తిగా తెల్లారింది.
ఈ స్నేహితులిద్దరూ తమ తమ ధోరణిలో ఉండగా, ఎక్కడి నుంచో ఒక నక్క వచ్చింది. తాపీగా వీరి మధ్య చేరి, "పిచ్చి జంతువులారా! ఈ వాదన దేనికి?" అని అడిగింది.
తారా, ఖగుడు అదిరిపడి, "ఆ!" అని అరుస్తూ పారిపోబోయారు. కానీ ఆ నక్క చటుక్కున ఖగుడ్ని తన కుడి ముందు కాలుతో పట్టేసుకుంది, "నన్ను జిత్తు అంటారు అందరూ, నేనేమీ చెయ్యనులే, భయంలేదు. నాకు చాలా విషయాలు తెలుసు, నన్ను అడగండి మీ సమస్య నేను తీరుస్తాను." అన్నాడు.
ఇంకా ఆ జిత్తు పట్టులోనే ఉన్నా, కొంత ధైర్యం తెచ్చుకుని ఈ మిత్రులిద్దరూ తమ సందేహాన్ని తెలిపారు.
వాళ్ళ వాదన విని జిత్తు చాలా భరోసాగా తల పైకెత్తి, "దీన్ని ద్రాక్ష అంటారు, తియ్యగా, పుల్లగా చాలా రుచిగా ఉంటుంది." అంటూ అంతే తాపీగా నవ్వుతూ ఈ సాధు జీవుల ముందున్న ద్రాక్ష గుత్తిని గుటుక్కున మింగేసాడు.
నిర్ఘాంతపోయిన తార, ఖగుడు వెంటనే తేరుకుని కలవరంతో జిత్తు మీద అరవసాగారు. జిత్తు ఏమాత్రం తొణక కుండా, "ఇంకాసేపు ఇలాగే అరిస్తే మీకు నీరసం వస్తుంది, అప్పుడు మీ ఇద్దరినీ కూడా మింగేస్తాను." అన్నాడు.
ఇదంతా వేప చెట్టు కొమ్మల్లోంచి గమనిస్తున్న రాజుగాడు, శరవేగంతో కిందికి వచ్చి ఆ జిత్తుని బెదరగొట్టి తరిమేసాడు.
సంగతి తెలుసుకున్న రాజు తన స్నెహితులకి జిత్తులమారి నక్కని ఏనాడు నమ్మరాదని, దగ్గరికి కూడా రానివ్వద్దనీ చెప్పాడు. ద్రాక్ష పళ్ళని తిందామనుకుని మోసపోయి నిరాశ పడుతున్న మిత్రులని చూసిన రాజు, చకచకా చింత చెట్టు ఎక్కి చిటారు కొమ్మన ఉన్న ద్రాక్ష గుత్తులను కోసుకొచ్చాడు. ఆ ముగ్గురూ లొట్టలు వేసుకుంటూ లేత ద్రాక్ష పళ్ళని తిన్నారు.