మనందరికీ ఒక నేస్తం కావాలి, ఒక నమ్మదగిన నేస్తం, మన బాధలని ఆనందాలని పంచుకోగలిగిన నేస్తం, పిచ్చాపాటీ మాట్లాడుకోగలిగిన నేస్తం. ఆ ఒక్కరితో మనం మనం గా ఉండగలిగిన నేస్తం. ప్రతి ఒక్కరికీ అలాంటి ఒక నేస్తం ఉంటే ఆ ఆనందమే వేరు. ఒకరు కాక ఒక సమూహమే ఉంటే? ఆ సంతోషాన్ని మించింది ఏదైనా ఉందా? ఆ సమూహం తో ఆరు ఋతువులను అలవోకగా దాటగలం కదా?
సరికొత్త పరిచయాలతో వసంత కాలం,
బీడు వారిన గ్రీష్మంలో ఊరటనిచ్చే వర్షం,
భీకరమైన తుఫానుకి తెరపినిచ్చే ఉదయం,
వెలుగు జిలుగుల శరత్కాలం,
ఎముకలు కొరికే చలిలో చలిమంటలతో హేమంతం,
నిరాశపు చీకట్లను తొలగించే వెన్నెలతో శిశిరం.
అత్యంత అంతరాలు ఉన్న కాలాల నే ఓర్వగలిగిన మనం వివిధ మనస్తత్వాలు ఉన్న స్నేహితులని ఎలా తాళలేం? వసంతం లో కొత్త చిగురు వచ్చినట్టు, మనం కూడా ఆ ఒక్క స్నేహంతో లేదా సమూహం తో ప్రయాణం కొనసాగించాలి కదా. అలాంటి స్నేహితుల సాహసాలే ఈ పిట్ట కథ.
నా కథల విశ్వంలోకి స్వాగతం, వచ్చే సంక్రాంతి నుంచి పదిహేను రోజులకి ఒకసారి ఒక కొత్త కథతో మీ ముందుకు రాబోతున్నాను. ప్రయాణానికి సిద్ధమేనా?
గమనిక: నేను రచయిత్రిని కాదు, నా ఈ మొదటి ప్రయత్నంలో అచ్చు తప్పులు దొర్లితే మన్నించగలరు.